Yemeden yaşayan çocuk yapmışlar

Yazının başlığı ne olsun diye oturup çok düşündüm… Nedense aklıma hiç buraya atabileceğim kibarlıkta başlıklar gelmedi…

Annelikle ilgili öğrendiğim en net şey ne biliyor musunuz? Hayaller ve gerçekler çok ayrı.

Hamileyken Amerika’nın en çok satılan doğal bebek yemek kitabını almıştım. Instagram’da ise tüm popüler bebek yemek hesaplarını takibimdeydi… Bilgisayarımın sık kullanılanlar kısmına en güzel bebek yemek tarifleri sitelerini kaydetmiştim. Beren 6. ayını doldurduğunda evimizde en iyi buharlı pişiriciler, cam rendeler, seramik bıçaklar, BPA free kaşıklar, mama sandalyesi, mama önlükleri, organik sebzeler, meyveler her şey hazırdı! Bloga birkaç yazı bile yazmıştım. Beren’in tabakları sıyırdığı fotoğrafları ve videoları için hashtag de hazırdı #BeatriceBerenAfiyetOlsun !
( Boşuna hashtage bakmayın, paylaşılan görsel 0… Güncel hashtagim #BokYeBeatriceBeren )

Ben Elif, Beren’in annesi, onun için her zaman organik, doğal ve sağlıklı yemekler yapacak olan! kadın. Organik olmayan ve buharda pişmeyen bir yemeği tabii ki benim çocuğuma yediremezsiniz. Her gün özenle seçtiğim sebze ve meyvelerden kızıma karışımlar yapacağım, yemek masasına oturup ( yemek masada yenir öğrenecek yok öyle kucakta vs yemek yemek ), karşılıklı sohbet ederek, yaptığım ultra sağlıklı yemekler bitecek, hatta öyle bir bitecek ki ‘ Hay Allah keşke daha çok yapsaymışım ‘ diyeceğim… Beren çok obur bir çocuk, anne sütüne dadandığı gibi yemeklere de saldıracak. Yemek yemeyen çocuk olabilir mi ya !? O nedir ki? Yemeyen çocuk yoktur, beceriksiz anne vardır.

Ek gıda dönemine başlamadan önce hazırlıklarımı şuraya, doktor listemizi ve Beren’in ilk ek gıda günlerini buraya yazmıştım… Sonra hiç yazamadım, bana hep sordunuz, cevap veremedim çünkü her gün yemekleri çöpe atarken başka birine ne aktarabilirdim ki…

Ek gıda dönemi gelirken annelerin hayali hep aynı, yemek yiyecek ve daha çok, deliksiz uyku uyuyacak! Tamamen saçmalık. Hiç öyle bir şey olmuyor. Hatta Beren ek gıdaya geçtiğimiz ilk ay daha çok memeye düşkünleşti, gece her saat başı emzirmeye uyanıyordum! Şimdi de boğazından sütten başka lokma geçmediği gün ile azıcık birkaç lokma yemek yedirebildiğimiz günün akşam uykuları tamamen aynı…Yani neymiş çocuğun uyku kalitesi ile yemek yemesi bağlantısızmış!

Önce organik sevdamız sona erdi, sonra yemek masası, sonra kaşıklar, sonra kurallar, sonra temizlik… Şu an durum ne derseniz tam pislik bir çift olduk! Beren yemek istediğini ağzıma getiriyor biraz çiğniyorum sonra ağzımın içinden alıp kendi ağzına atıp yiyor… Yazarken bile sinirim bozuldu. Halbuki cam rende ile rendeleyecektim ben elmayı!!! Buharlı pişiricimi kullanamadım bile, öyle duruyor mutfağın köşesinde. Çocuk yere düşmüş olan ekmeği, köfteyi yiyor ve ben boğazından bir lokma geçecek diye seviniyorum, buharlı pişirici mi o da ne diyorum! Bir lokma boğazından geçsin diye tüm ev binbir kılığa giriyoruz, şarkılar, danslar, arabalar, böcekler, çiçekler… Yok açılmıyor o ağız!

Annem ara ara gaza geliyor, çok gülüyorum; ben yedireceğim, sen git görmesin seni, harika yemek yaptım ben kızıma, hepsini yiyecek, sen olmasan ben tüm tabağı ona bitirtirim… Aradan 15 dk geçiyor ve ‘ Elif, al şu çocuğunu yemiyor, alt dudağını üst dudağı ile kapatıyor açmak imkansız!, hiç sana çekmemiş ‘ :)))

Beren’in doktorunun listesini bir gün bile uygulayamadık. Doktorumuzdan aldığımız önerilerin hiçbiri işe yaramadı. Beren kendisine özel yemek yemeyi ve birinin ona yemek yedirmesini sevmiyor. Bu durumu değiştirmediğimiz sürece de yemeyecek. Benim yediklerimden yemek istiyor ve ben 9. aydan sonra ona özel yemek yapmaktan vazgeçtim. Domates, salça 1 yaşına kadar yasak olmasına rağmen yedirdim gitti. Evde yemekleri tuzlu pişirmeyiz, sonradan isteyen ilave eder. Tuz olmadığı yada eser miktarda olduğu için dert etmekten vazgeçtim. Zaten yedirdim dediğim yine Beren’in izin verdiği 2-3 lokma, o da kaşıkla değil benim elimden, kuş gibi… Bir şey farkettim, çocuğa elle yemek yedirirken sen kendin de elle yemek yiyorsun:))) Acaba doğamız elimizle yemek olduğundan mı bu çocuk bu kadar kaşık düşmanı? Derler ya çocuğun yediği helal giydiği haram! Bizde tam tersi, tam! Beren’in kıyafetlerinin tamamı giyilmekten delindi, eskidi ama yiyecekler hep ziyan oldu, çöpe dökmek zorunda kalmadığım tek bir tabağı olmadı.

Dönem dönem Beren’in sevdiği yiyecekler oldu. Mesela köfte; dana yada kuzu kıyma, soğan, yulaf kepeği yada unu, isteğe bağlı maydanoz ve dereotu… Uzun bir süre severek yedi, artık yemiyor. Yulaf kepeğinden muhallebi en sık yaptığım ( ve çöpe attığım )… Bunu her gün deniyorum, belki yer ve gerçekten azıcık karnı doyar diye. 1 yemek kaşığı yulaf kepeği üzerine 1 su bardağı su kısık ateşte muhallebi kıvamına gelene kadar pişiriyorum. İçine pekmez katıyorum ama Beren daha çok sade yemeyi seviyor. 8. ayda başladığımız yoğurt, 6. ayda başladığımız yumurta sarısı, doktorumuzun 1 yaş sonrası dediği ama benim dinlemediğim ve 9. ay başlattığım muz her gün mutlaka tattırdıklarım. Bir dönem her gün avocado ve enginar yiyordu mesela… Şimdi ise ağzına koymuyor. Şimdilik Beren her gün yumurta sarısı ve yoğurt yiyor. Onları yedikten sonrasını da artık dert etmiyorum…

En başından beri Beren’in kendi kendini beslemesine izin verdim. Boğulurmuş zart zurt hiç düşünmedim, salatalık, elma, havuç, köfte ne olursa eline verdim, kopardı, yedi, boğuldu, kustu ama vazgeçmedim hala dolabı açıp eline yiyecek veriyorum, belirli bir süresi var o süre kadar onunla ilgileniyor tadına bakıyor sonra fırlatıyor. Tek başına çocuk bakan bir anne için çocuğun saçtığı Blw pisliğini temizlemek gerçekten zor… Ve kitaplar o kısmından bahsetmiyor:)

Şimdi biri bana söylesin o müthiş bebek yemekleri hesaplarında verilen tarifleri yiyen çocuklar var mı? O hesapları gördükçe sinir geliyor:) hele ben yere yapışmış kabağı çocuğun ağzına sokarken, çiğnediğim eriği ağzımdan çıkartıp Beren’e yedirirken milletin yemek tabaklarından sanat eserleri yaratıyor olmasını aklımın ucu bile alamıyor… Helal olsun ne diyeyim!

Beren yemek yemiyor. Her yolu denedim, deniyorum yemiyor. Beren’i asla zorlamadık ama bazı günler zorla birkaç kaşık boğazına tıkmış olabilirim… Sonra da çok üzüldüm çünkü o bir insan ve yemek istemiyor ve ben yemek yemek istemeyen birine zorla yemek yedirmeye çalışıyorum, ne kadar saçma! Aslında artık yoruldum ve sıkıldım, bazen yemek teklif etmediğim günler bile oluyor, nasıl olsa erik, yoğurt, ekmek ne bulursa bir lokma kemiriyor. Anne sütü ve devam sütü ile yaşıyor. Süt alımını azaltmak istemiyorum çünkü 1 yaşına kadar temel gıdasının süt olduğuna inanıyorum. Bu sebeple süt alımını azaltıp, aç bırakıp ondan sonra yemek yedirmeyi hiç denemedim, denemeyeceğim. Okuduğum bir kitap şöyle diyor, çocuğu yemek yemesi için aç bırakmak yanlış, aksine karnını doyurup ondan sonra masaya oturtacaksınız ki keyifle yemeklerin tadına bakabilsin… Mantıklı ama işe yaramıyor. Sonuç olarak, artık Beren havada, karada, yerde ne bulursa tadına bakıyor, sonra fırlatıyor, karnını doyuracak kadar yemek yemiyor, sadece tadıyor. Bize de bunu kabul etmek düşüyor. Her gün şansımızı deniyoruz, şanslıysak 1-2 kaşık düzgün bir şey yiyor, o kadar… Ve ben de artık o ‘ Sizin ki bir şey yiyor mu, bizim ki hiç yemek yemiyor ! ‘ diyen annelerden oldum, onlara selam olsun!