Bugün tam olarak 27 yaşındayım.
Sabah uyandığımda annemin benim için yazdığı mektuplardan bir diğerine gözümü açtım, bu kez hormonlardan sanırım ağladım. Karlı bir cumartesi günü kavuşmuşuz annem ve babamla…
Dün evin kapısında doğum günü şarkısı söyleyerek günümü kutlayan babanın da dediği gibi; bu doğum günü özel çünkü belki de ilk ve son hamile doğum günün… Ellerinde aldığı hediyeleri gösterirken aslında ufaklığa bir şey almak istiyordum ama bir şey olur ve sonra sen üzülürsün diye alamadım dedi… İyi yapmışsın diyerek hediyelerime yumuldum:)
Ama bugün ofis arkadaşlarım ‘Minik anneye teyzelerinden ilk hediye’ yazan süper şirin bir hediye kutusunu ellerime tutuşturdular… Onlar hediyeyi verince dedim ki neyin, ne zaman, ne olacağını biliyoruz ki? Hayatın getirdiği mutlulukları ‘ya bozulursa’ korkusuyla kaçırmaya değer mi? Hem olumsuz olsa ne olur? Hayat devam etmiyor mu ve biz bunu bilmiyor muyuz… E o zaman !
İyi ki doğdum, iyi ki böyle bir ailenin çocuğu olarak dünyaya geldim, iyi ki böyle bir aile kurdum ❤
Hayat paylaşınca güzel
Yorum Yok